Ik win altijd

Oude fotoalbums liggen hoog opgestapeld op mijn tafel in de woonkamer. Met een kop thee links naast mij op tafel en rechts een brandende kaars, blader ik rustig door de levens van mijn oma’s, opa’s en ouders; vol verwondering, met een glimlach en een grote nieuwsgierigheid. Waar is dit? Wie is dat naast papa? In welk jaar is deze foto gemaakt? Hoe oud was oma op deze foto? Ik ben helemaal verzonken in de fotoseries. Totdat mijn hart opschrikt en ik een brok in mijn keel krijg. 

De thee is niet meer belangrijk. Mijn aandacht gaat naar het laatste document wat ik voorzichtig in mijn handen houd. Het is een groene mapje met daarin de rouwkaart, gedachteniskaartje (bidprentje) en enkele foto’s van oma. Ook vind ik een opgevouwen briefje die ik zorgvuldig open vouw. Het is de tekst die mijn broer en ik tijdens de uitvaart van oma in 2004 in de kerk hebben voorgelezen. Slik. Bij het aansteken van zeven kaarsen vertelden mijn broer en ik om beurten iets over onze oma. Warme herinneringen komen weer boven bij het lezen van deze woorden. Herinneringen gaan weer leven.


Dierbare herinneringen komen tot leven
Vanachter de witte vitrage hield ik goed in de gaten wanneer oma aan kwam rijden in haar bordeaux rode Honda. Terwijl mijn vader en moeder hard in de horecazaak aan het werk waren, gingen oma en ik een potje patiencen, rummikubben of pakte oma haar breiwerk en ik mijn tekenspullen. Ik zie de pretoogjes van oma weer voor mij. Ze vond alles goed. Ik mocht kiezen wat we gingen doen.

Als een wervelstorm kwam mijn broer oma ook snel een kus en een knuffel geven, maar vloog snel weer naar buiten om lekker buiten te spelen.

Samen met oma zat ik dan aan de grote tafel in de woonkamer. Alle kleurpotloden, kaarten of blokjes verspreid over de tafel. Allebei met een kopje thee voor ons. Ik herinner mij het weer na het lezen van de tekst: oma was erg fanatiek in spelletjes. Ze zei altijd “Ik win het altijd”.

Die woorden. Ik was ze vergeten. Totdat ik dit document vond. Dierbare herinneringen komen weer boven. Ook dat oma altijd meedeed aan de Bingo in het verzorgingshuis en ze daar ook altijd als prijswinnaar naar huis ging. 


Geheugensteuntje
Woorden en foto’s zijn geheugensteuntjes om de herinnering te kunnen herleven. We denken alles te kunnen onthouden. Zeker de belangrijke gebeurtenissen in ons leven. Ik dacht dat ik ook alles zou herinneren van mijn tijd met oma samen en de manier hoe wij afscheid hebben genomen van haar. Maar niets is minder waar. Zoveel belangrijke herinneringen waren vervaagd. Woorden en foto’s zorgen er voor dat we de herinneringen scherp voor ogen kunnen houden, letterlijk. Ze zorgen er zelfs voor dat we meer herinneren over een bepaalde periode of gebeurtenis.

Ik ben blij dat ik deze ‘oude’ woorden opnieuw heb gevonden en zoveel foto’s van oma heb. De zondagmiddagen met oma heb ik hierdoor kunnen herbeleven. De vreugde en liefde voor mijn oma heb ik opnieuw in mijn buik kunnen voelen. Dit gevoel ga ik nog heel lang vasthouden. Als ik dit gevoel kwijt ben? Dan pak ik de woorden en foto’s er weer bij.


Liefs,
Daisy